maandag 25 januari 2016
Het tikkende geluid bij het wakker worden voorspelde niet veel goeds: inderdaad, het regende... En dat zou het de hele dag (gelukkig lichtjes) blijven doen. Lastiger was de laaghangende bewolking die 's middags als mistflarden over de kronkelende bergweggetjes hing en de snelheid behoorlijk naar beneden bracht.
Na het ontbijt vertrokken we naar Aramoana, een klein kustplaatsje zo'n 25 kilometer aan de punt ten noorden van Dunedin. Een rit waar we ons behoorlijk op verkeken hadden qua reistijd maar die toch wel de moeite waard was. Daarna teruggereden naar de steilste straat ter wereld, Baldwin Street in Dunedin. We hebben het tot helemaal bovenaan gehaald! Uh, lopend welliswaar, want we zagen dat zelfs een Holden met een 3 liter motor het niet in één keer redde; ons huur-autootje zou na 25 meter van uitputting de geest hebben gegeven.
Hierna een prachtig historisch huis bezocht, Olveston, waar we werden rondgeleid door een dame die een uur lang non stop van alles wist te vertellen over het mooie huis en de bewoners. Helaas mocht er binnen niet worden gefotografeerd, dus die plaatjes voor het papieren fotoalbum moeten maar weer van internet worden gejat.
Toen door naar de binnenstad van Dunedin om het prachtige treinstation te bekijken, was heel erg de moeite waard.
Vervolgens waren de kasteeltuinen van Larnach Castle aan de beurt. Prachtige tuinen, en het kasteel zelf zag er van de buitenkant ook geweldig uit.
Daarna was het de bedoeling om de albatros kolonie op het schiereiland nog te bezoeken, maar gezien het weer (de mist werd dikker) en de tijd is dat er niet meer van gekomen. Daarom terug gereden naar Dunedin centrum en daar in een Maleisisch restaurant gegeten alvorens weer naar onze B&B terug te rijden.
2023 © Henri Brinkman Vorige reisdag
Volgende reisdag